Dag 7 La Calahorra – Jérez del Marquesado (11 km)

Vrijdag 18 oktober 2019

Net als gisteren was het vanochtend erg koud; rond de 8 graden. Dat betekent de eerste paar uur veel kleren aan en dus een lichtere rugzak. Het eerste stuk is eerst een afdaling en dan weer omhoog richting Alquife dat 6 km verder op ligt. Wanneer ik net buiten La Calahorra ben zie ik op mijn pad zo’n uitgedroogde losse struik liggen die je in cowboyfilms altijd over de prairie ziet waaien. Deze is best groot. Leuk om te zien hoe mooi rond die zijn en hoe licht, helemaal voorzien van kleine doorntjes.Na een half uur lopen zie ik als ik omkijk nog steeds het mooie kasteel boven op de heuvel liggen.Het is fijn wandelweer ook al is het koud. Mijn voet wil echter vandaag niet zo. Gisteren ging het zo goed. Ik heb toen ’s avonds nog een heel stuk door het dorp gewandeld, op mijn Teva’s, en dat heeft me misschien wel genekt. De pijn is verschoven naar de buitelkant van mijn voet en hoe verder de ochtend vordert hoe meer de pijn langs mijn hele onderbeen omhoog kruipt.Ik loop over een overhard pad in een open landschap met hier en daar amandelbomen of lege akkers. Op de achtergrond is altijd de Sierra Neveda aanwezig. Net voor Alquife tref ik een groot informatiebord aan waarop wordt uitgelegd dat er hier gemijnd wordt. Tot 1996 werd hier ijzererts gewonnen en men is met voorbereidingen bezig om de productie eind dit jaar of begin volgend jaar weer te starten maar nu economische en ecologisch duurzamer. Men wel een ijzererts produceren met een lager aluminiumoxidegehalte. Vandaar dus dat gigantisch gat in de grond.

Als ik aankom in Alquife neem ik rustig de tijd om een bakker en kruidenier te zoeken, me van wat kleren te ontdoen en mijn voet rust te geven, tijdens het eten van twee hard gekookte eitjes. Daarna kan ik er weer tegen denk ik. Als ik het dorp net heb verlaten realiseer ik me dat ik mijn slaapplaats voor vanavond nog niet vast heb liggen. Ik besluit te bellen vanuit het volgende dorp zo’n 5 km verderop. Hier is de ontvangst niet geweldig.Tijdens die 5 km schieten mijn gedachten van links naar rechts, van boven naar beneden en van voor naar achter. Hoe slim is het om door te lopen als je zoveel pijn hebt? Misschien wordt de ondergrond straks beter? Misschien ook niet! Als ik nu weer eens mijn tempo terug neem? Als ik nu “gewoon” eens stop?Het is een flinke afdaling en klim naar boven voordat ik Jérez del Marquesado bereik. Ik twijfel of ik het gemeentehuis zal binnen lopenvoor hulp. Welke hulp? Als ik wil stoppen kan ik toch zelf kijken of er een bus loopt! Google geeft aan dat er in deze plaats een bushalte is. Ik vraag even na of hier een bus komt en die blijkt er over 3 uur een te komen. In die tijd kan ik ook 7 km overbruggen tot het volgende dorp. Kan ik dat? Is dat verantwoord? Ik neem plaats op een terras en overdenk het e.e.a.en hak de knoop door. Ik stop!Ik zoek een mooi uitzichtpunt op, kies en schaduwplekje, eet eerst rustig mijn brood op en zoek dan uit waar ik met de bus naartoe wil gaan. Het blijkt dat deze bus (bijna) rechtstreeks naar Granada toe rijdt. Daar vandaan heb ik voor morgenavond een busticket naar Almería terug. Dat is mooi. Ik regel een hostel in Granada voor vanavond en heb dan tot morgenavond de tijd om Granada te bezichtigen. Hoe ik dat ga doen, dat zien we morgen dan wel weer.Eerst even een hapje eten.